Noter nerede kaldı…

Bende derdim kendi kendime, bizi ne zaman hatırlayacaklar diye sorardım. Halk hatırlandığı zaman ben diyeyim 5 sene, siz deyim 10 senede bir hatırlanmak. Büyüklerimiz boşuna bize emanet etmediler vatanı. Bugün bırakmış olsaydık gelip soranda olmazdı. Olduğu gibi her şeyin kalabileceğini görürdünüz.

Bugün kapım çalındı, yıllar öncesini hatırladım nüfus sayımı olduğunu düşünerek. Meğersem kapımın çalması bir oy bir paket nohutmuş.

Ortalık kızıştığını her gün daha da fark ediyoruz. Bir zamanlar bir parti vardı vaatlerin ardı arkası kesilmek bilmiyordu. Aslında söylenenler güzeldi ama versek oyu yiyip bitirecek bizi.

BENİ ANLASIN
Oy için değil de gelip bir çayımı içecek derdimi dinleyecek insana ihtiyacım var. Öyle bir göz gezdirmesin üzerimde. Elini sıktığımda beni unutmayacağını, samimiyetini görmek isterim.

Muhalefet konuştu
Vaatlerin ardı arkası kesilmek bilmiyor. Noter aradık yasal olarak kabul görmesi için. Olacak mı olmayacak mı görmek isteriz. Kararlar nasıl verilecek kime söylenecek bilinmez. Yaz bana bir kağıt gönder onaylatayım. Kabul gördüğünde bizimde tok karnımız olsun.

Kendi cebine bakma…
Benim oyum benim kararım…

Atamızın halka seçme ve seçilme hakkı verirken bunları düşünmüş olsa gerek. Kendi menfaatleri doğrultusunda ülkeyi yönetmek isteyecekleriydi. Öyle de olmadı mı? Oldu hem de paşalar gibi oldu. Bal tutan parmağını yalarmış, bu kadarı da olmaz ki kavanoza insan elini sokar mı? Arılar oradan çıkıp seni sokmaz mı?